Met elk koekje dat ze at, nam de man ook een koekje. Toen er uiteindelijk nog één koekje over was, pakte de man het koekje en brak het in twee stukjes. Hij bood haar de ene helft en at zelf de andere helft op. De vrouw werd boos. ‘Ahh, wat is hij onbeleefd, ongelofelijk. Hij toont niet eens een klein teken van dankbaarheid…’
De vrouw zuchtte uiteindelijk van opluchting toen er werd omgeroepen dat ze mocht instappen. Ze stond zonder blikken of blozen op en liep snel weg.
Eenmaal in het vliegtuig ging de vrouw zitten in haar stoel. Ze pakte haar boek en wat vond ze in haar tas… haar eigen bak met koekjes. Vol verdriet realiseerde ze zich: ‘Ohh, het was te laat voor excuses. Ze was zelf de dief geweest en nog wel een hele ondankbare ook…’